Na het tragische ski-ongeluk van Friso hielden Veenendaal en Rhenen even de adem in. Toch gaat Koninginnedag 2012 gewoon door. Grote vraag blijft wel: waar zou de koningin op 30 april stiekem aan denken als ze naar de mensen zwaait?

Dit artikel verscheen eerder (24 april 2012) op de website van de Wereldomroep.

Met geen woord wordt er op de speciale Koninginnewebsite van Veenendaal en Rhenen over het ongeluk dat de Koninklijke familie zo zwaar trof gerept. Uiteraard niet. Als Beatrix er alweer zo snel de schouders onder zet, dan doen de twee plaatsen die de koningin op 30 april zal bezoeken dat ook.

Muziekale afscheidshulde
En dus kunnen we via een met trots aangeprezen applicatie van de gemeente Rhenen nu al ‘virtueel meegenieten’ van wat de Koninklijke familie allemaal voorgeschoteld krijgt. Sport en spel, kindercircus, een aubade van leerlingen. Om nog maar te zwijgen van de ‘muziekale afscheidshulde’, compleet met spelfout.

De oranje vlaggetjes wapperen iedereen die ‘googelt’ op Koninginnedag 2012 als vanouds tegemoet. The show must go on, niet in de minste plaats omdat Beatrix dat uitstraalt. Maar waarom?

We zullen doorgaan
Is het haar legendarische plichtsbetrachting? Is het een volkomen begrijpelijk vluchten in het werk? Is het haar veerkrachtige karakter? Wie het weet mag het zeggen. Feit is dat Beatrix vaker het beroemde lied ‘We zullen doorgaan’ van Ramses Shaffy alle eer heeft bewezen.

Het begon eigenlijk al bij de kroning van Beatrix op 30 april 1980, waarbij de leus ‘geen woning geen kroning’ tot door de dikke muren van de Westerkerk heen drong en de paarden die de Gouden Koets trokken wild steigerden vanwege de rookbommen. De kersverse koningin stak heur neusje eigenwijs in de lucht,  sprak het ‘zo waarlijk helpe mij God almachtig’ en ging aan de slag.

Klachten van depressieve aard
Ook toen haar man prins Claus in 1982 in een kliniek in Bazel werd opgenomen wegens ‘klachten van depressieve aard’, werkte Beatrix gewoon door. Twintig jaar later, op 15 oktober 2002, werd Claus begraven. Ruim een maand verscheen de koningin niet in het openbaar. Daarna pakte ze, 64 jaar jong, de zijden draad weer op.

Want balanceren, dat blijft het. Ook als je Beatrix, koningin der Nederlanden heet. Geen geld en aanzien ter wereld kan iemand behoeden tegen rampspoed. Natuurlijk is er het verdriet dat ons allemaal treft, zoals het overlijden van ouders.

Geen trouwerij zonder ophef
Maar afgezien daarvan kreeg Beatrix het de afgelopen jaren toch behoorlijk voor de koninklijke kiezen. Zo leek geen trouwerij van haar zonen zonder ophef gevierd te kunnen worden. Er was en blijft gedoe over het verleden van de vader van Máxima, Jorge Zorreguieta. Uiteindelijk bleek hij niet welkom op de bruiloft van zijn dochter.

Er was Mabelgate, waardoor Johan Friso zijn rechten op de troon verspeelde. Er waren keer op keer (politieke) aanvallen om haar positie te verzwakken, er was het schandaal rondom het ontduiken van belastingen door haar zuster, prinses Christina, via paleis Noordeinde.

Koninginnedag 2009, Apeldoorn
Maar het absolute dieptepunt was Koninginnedag 2009, toen Karst T. in Apeldoorn een aanslag wilde plegen op de leden van het huis Van Oranje, maar in plaats daarvan inreed op feestelijk uitgedoste onderdanen. Acht doden (inclusief Karst T. zelf) en 12 gewonden waren de trieste balans van de dag die zo stralend begon.

En nu dus dat vreselijke ski-ongeluk waardoor de tweede zoon van Beatrix, Johan Friso, nog steeds in coma ligt. Twee weken na dit drama in Lech opende onze monarch alweer een nieuwe kazerne van de Explosieven Opruimingsdienst Defensie in Soesterberg.

Beledigingen Turks staatshoofd
Daarna volgde een staatsbezoek (haar 52ste!) aan Luxemburg. Om een beeld te schetsen: haar moeder Juliana kwam niet verder dan 28 staatsbezoeken. De koningin heeft zojuist de Turkse president Abdullah Gül uitgezwaaid, waarbij de PVV zoals verwacht geen kans onbenut liet om het Turkse staatshoofd te beledigen.

Een netelige kwestie dus, ook voor Beatrix. Maar zij gedroeg zich wederom zoals het hoort, deed alsof Haar Koninklijke neus bloedde en zette de schouders eronder. Dat dwingt respect af, maar voelt met Veenendaal en Rhenen in zicht, ook ongemakkelijk.

Skiongeluk
Want hoe je het ook wendt of keert, over Koninginnedag 2012 valt toch de schaduw van het ski-ongeluk. Hoe vrolijker Beatrix zwaait, hoe meer vragen er opborrelen. Hoe zou het met Friso gaan? Waarom horen we zo weinig?

Is het niet ongepast om feest te vieren terwijl iedereen weet wat er gebeurd is? Dat mensen op voorhand worstelen met deze vraag blijkt wel uit de grote respons op het initiatief van de internetsite NieuwsUit.com.

Witte bloem
Die deed begin maart een oproep om op 30 april aanstaande een witte bloem te dragen ‘als subtiel gebaar naar de koninklijke familie en om aandacht naar prins Friso te laten gaan op Koninginnedag 2012’.

Wat het Koninklijk Huis van deze oproep vindt, is onbekend. Net als het antwoord op de vraag hoelang koningin Beatrix dit nog volhoudt. Het is nobel en professioneel van haar om zichzelf en haar verdriet weg te cijferen om op 30 april het meest Nederlandse feest der feesten gewoon door te laten gaan.

Wie het weet …
Maar zou dit haar laatste Koninginnedag als nationaal visitekaartje van Nederland zijn? En waar denkt ze aan terwijl ze glimlachend een boeket in ontvangst neemt van de uitverkoren bloemenkinderen? Zou ze werk en privé echt kunnen scheiden en waarom doet ze dat eigenlijk zo angstvallig? Wie het weet mag het zeggen.

Foto boven: Koningin Beatrix in 2011 (Foto: Haags Uitbureau)