Metselen met natuursteen. Pleisteren op traditionele Franse wijze. Het ontrafelen van de geheimen van ‘authentieke’ Franse stoppenkasten. Dat en nog veel meer kun je leren in de praktijkweek die Hein Verdam elk jaar geeft in en rondom zijn eigen Franse optrekje nabij Lyon. Het weekje klussen met Hein is altijd volle bak. ‘Al is het alleen maar om andere Nederlanders te leren kennen met een huisje in Frankrijk.’

Dit artikel verscheen eerder (25 september 2008) op de website van de Wereldomroep.

Een huis in Frankrijk is nog steeds de droom van vele Nederlanders. Hoe smeden dromers hun plannen om in een concrete plek onder de Franse zon? Taco Tijsma glundert. Het klusgroepje van Hein Verdam is op excursie in een enorme Franse bouwmarkt en Taco heeft een afkortzaag gezien. ‘Met laserbediening, 45 graden. Zaagt door hout, staal, aluminium. Mooi ding!’ Even later staan alle mannen uit het gezelschap rondom de laserafstandsmeter. Onmisbaar is de conclusie.

Afvoerpijpen en betonboren
Boren voor afvoerpijpen, betonboren, boorhamers met hulpstukken, verfspuiten, waterpassen en tegelzetten. Niets blijft onbesproken, die middag in de bouwmarkt. Het Nederlandse klusgezelschap heeft elkaar nog maar net ontmoet, maar het hebben van een huis in Frankrijk schept meteen een band. Taco is in zijn element bij de boren.

Oude oven
Eenmaal in het huis van Hein komen de verhalen los en de fotoboeken op tafel. Taco vertelt over de oude boerderij die hij en zijn vrouw Anja hebben gekocht in de Bourgogne. ‘In feite zijn we de nieuwe eigenaars van een paar dikke muren en een dak. De boerderij staat al vijftig jaar leeg en is in een staat van voor de Tweede Wereldoorlog. Er is geen sanitair, geen elektriciteit, niks. Maar er is wel een oude broodoven, waar vroeger alle boerinnen uit het dorp hun brood in bakten.’

De burgemeester
Taco weet dit allemaal van de burgemeester en deze notabele blijkt op het Franse platteland nog steeds een belangrijke rol te spelen. Hermco Kwak, sinds een paar maanden de trotse eigenaar van een woning in de Charente Maritime, vertelt dat de koop van zijn huis eerst werd voorgelegd aan de burgemeester.

‘Soms heeft de burgemeester het eerste recht om een huis te kopen, maar meestal willen ze vooral toch even zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Dat is in Nederland ondenkbaar. Stel je voor dat je even bij Job Cohen langs gaat om te zeggen dat je in zijn stad komt wonen.’

Valkuilen
Als na de lunch toch nog wat theorie wordt behandeld, duikt Anja snel haar auto in. Gepraat over aardlekschakelaars kan haar gestolen worden, ze gaat liever de boer op. In haar TomTom staan een paar adressen van brocantes in de buurt. Ze is nog op zoek naar een enorme schouw voor in de boerderij. Ook Yvonne droomt stiekem een beetje weg terwijl Hein vertelt over de valkuilen waarin hij zelf is gestapt bij het opknappen van zijn eigen huis.

Niet met goedkope materialen werken en geen tweedehands dakpannen gebruiken omdat je dan binnen no time lekkages hebt, is niet helemaal haar cup of tea, aangezien zij en haar partner Marc nog niet eens een huis hebben. Het droomkasteel nabij Toulouse is niet doorgegaan, omdat het te onduidelijk bleef of er nou wel of geen snelweg in de buurt gaat komen. Nu werkt het stel naarstig een nieuw lijstje kastelen af, maar er is altijd wel wat. ‘We hebben een heel leuk ding gezien bij Montauban, maar de omgeving vind ik daar minder mooi. Het is lastig.’

Passen en meten
Dan is het tijd voor het aanmaken van kalkcement om daarmee een natuurstenen muur te metselen en hijst Yvonne zich vrolijk in haar overall. Enthousiast werkt iedereen aan zijn eigen stukje. Op aanwijzing van Hein wordt een touwtje gespannen om de muur recht te houden. Er wordt gepast en gemeten om de stenen mooi neer te leggen. Grappen vliegen over en weer en Cornelis geniet.

‘Dit is precies zoals ze het vroeger deden. De huizen werden destijds gebouwd voor de eeuwigheid. Dat zie je in Nederland amper meer. Alles moet vlug, vlug, vlug en dat is precies de reden waarom ik een huis in de Haute-Saône heb gekocht. Kan ik eindelijk de IT ontvluchten om me te wijden aan mijn passie: de keramiek.’

Kettingzaag
’s Avonds, tijdens een overvloedige maaltijd in de auberge, overpeinst het gezelschap uitgebreid de redenen om een huis in Frankrijk te willen. Voor Hein zelf is het zonneklaar. Hij wil het beste van beide werelden. ‘Ik zou niet definitief in Frankrijk willen wonen, ik vind het heerlijk in Amsterdam, langs de grachten fietsen, terrasje pakken. Maar hier komt er een soort oermens in me los. Beetje aan mijn auto sleutelen in de tuin, bomen omzagen met mijn kettingzaag. In Nederland sta je voor gek met je kettingzaag, hier beleef ik er een groot genoegen aan de brand te steken in mijn zelf gezaagde hout.’

Jaap Rog mag zich over vier jaar gepensioneerd noemen. Met het oog daarop wou hij wel een huis in Frankrijk. ‘Lekker bezig blijven, klussen, jagen.’ Aangezien zijn schoonzus en zwager al in de Auvergne wonen, is het die streek geworden. ‘Ik wilde iets op acht, negen uur rijden van Nederland, Duitsland en Zwitserland vond ik te keurig, dus ja…’

Pleuris
Vrachtwagenchauffeur Laurens weet het allemaal nog niet, voor hem is deze klusweek puur ter oriëntatie. ‘Eigenlijk wou ik naar Kenia, maar daar brak net de pleuris uit. Dat heb ik weer, haha. Kijk, ik ben nu veertig en ik wil niet tot mijn pensioen rondjes blijven rijden in de Benelux. Ik wil iets anders, maar wat weet ik nog niet, ik probeer deze week ideeën op te doen.’

Bezit
Taco en Anja hebben juist al heel duidelijke ideeën. ‘In Nederland waren we allebei keihard aan het werk, we hadden meerdere bedrijven. Je krijgt personeel, voelt je verantwoordelijk en gaat mee in de stroom. Totdat we beseften dat we helemaal niet zo willen leven. Waarom zo stressen, wat moeten we met al dat bezit? We hebben al onze bedrijven uiteindelijk verkocht.’

Franse specie
Het overvolle Nederland, de betuttelende overheid, het keiharde werken, om zes uur aardappels eten, tv kijken en dan naar bed omdat je toch niet buiten kunt zitten: het kwam vooral Taco de neus uit. Gek is hij op lang tafelen, aandacht voor wijn en spijzen. En klussen. Als hij hoort dat er de volgende dag een excursie op het programma staat naar het beroemde wijnhuis Varennes en dat er daarna gepleisterd gaat worden met traditionele Franse specie straalt hij. ‘Met je vieze broek aan zand scheppen en daarna een lekker streekwijntje en kaasje. Meer wil ik niet.’