De landelijke organisatie Kentalis biedt zorg en onderwijs aan mensen voor wie ‘horen of communiceren niet vanzelfsprekend is’. De locatie in Amersfoort richt zich op vroegbehandeling van kinderen van 2 tot en met 4 jaar. ,,Alleen peuters die intensieve zorg nodig hebben, komen hier.’’

Spelen
Als je de kinderen op de stek van Kentalis in het voormalige klooster Ter Eem ziet spelen, zou je denken dat er niks aan de hand is. Maar niets is minder waar, vertelt motorisch therapeut Mieke van Leeuwen. ,,Kijk maar eens goed. Ze spelen meer op zichzelf, doordat communiceren met anderen lastig is.’’

Contact
Ongeveer 7 procent van de Nederlandse bevolking heeft een beperking op het gebied van taal en communiceren. Als er sprake is ‘complexe beperkingen’ komen peuters bij Kentalis in Amersfoort terecht. De meeste van de 25 peuters die er nu zitten, kampen vooral met spraak- en taalstoornissen. Dit kan samengaan met motorische problemen, sociaal-emotionele problematiek of autisme. Soms hebben ouders al een moeilijke periode achter de rug, voordat ze met hun kind in Amersfoort terecht kunnen, vertelt GZ-psycholoog en behandelcoördinator Milou Kapelle. ,,Ouders die hun kind moeilijk kunnen begrijpen of weinig contact kunnen krijgen.’’

Trots
Eenmaal op Ter Eem, staat een professioneel team klaar dat met engelengeduld uitzoekt wat er aan de hand is. ,,Daar zijn we ook best trots op. Elk kind krijgt een unieke aanpak. Wij bekijken voortdurend: hoe komt dit? Wat houdt het in stand en wat kunnen we verbeteren? Alles is gericht op communicatie,’’ zegt logopedist Lianne Findhammer.

Vluchtig
Voorbeeld: het meisje van 3 met extreem vluchtig gedrag. Ze maakte maar één geluid, liep constant heen en weer en reageerde op alle prikkels. Kapelle: ,,Dat hinderde haar zo dat ze haar focus op taal niet voor elkaar kreeg. We hebben haar in haar eigen vaste groepje in behandeling genomen. In haar geval werd iedereen, ook de kantoormedewerkers, door de pedagogisch medewerkers geïnstrueerd: wijs haar steeds opnieuw op waar ze mee bezig is. Reageer verder niet op haar, al is het een schat, anders wordt ze afgeleid. Elke dag weer, van negen tot drie.’’

Bungelen
,,De logopedische en motorische therapie werden gecombineerd. Wat geweldig bij haar bleek te werken, was lekker bungelen in een binnenband. Dan ontspant ze, waardoor ze in staat is andere geluiden op te pikken. Lianne imiteerde steeds het geluid van haar eigen slepende voeten over de mat, want dat herkent ze. Langzaam werden daar andere geluiden aan toegevoegd. Hoe meer ontspannen, des te beter ze nieuwe geluiden oppakte. Inmiddels is ze zo ver dat ze klanken maakt die op woorden lijken. Ze probeert andere kinderen op haar manier te benoemen. Kinderen die ze eerst niet eens zag. Ze is rustiger. Haar ouders, die intensief bij de behandeling worden betrokken via ouderbegeleiding en communicatiecursussen, zijn blij. Zij zien ook veranderingen thuis.’’

Stralen
De psycholoog, de motorisch thera-peut en de logopedist zitten stralend aan tafel. Hier doen ze het voor; kleine, maar belangrijke stappen in de ontwikkeling van een kind. Dat is nog weleens lastig uit te leggen aan sommige ouders. ,,Die moeten hun verwachtingen soms bijstellen. Dan denken ze: een jaar Kentalis en de achterstand is ingehaald. Helaas is het meestal geen kwestie van een inhaalslag, maar iets waar ze de rest van hun leven mee te maken hebben. Elk klein stapje dat gemaakt wordt, is essentieel.’’

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in AD Amersfoortse Courant op 3 april 2013: Kentalis