Wij wonen in de doorgaande kroegenstraat van Amersfoort. Dat heeft al heel wat sappige annekedotes opgeleverd, waar wij dankbaar uit putten als het gesprek stilvalt op een verjaardag. Lees verder “Ons slaapkamerraam als venster op een oude wereld”
Amper had ik tijdens mijn eerste les op de Saxion Next Hogeschool te Deventer geconstateerd dat de versnelde opleiding tot tweedegraads docent Nederlands schrikbarend veel werk was, of ik kreeg een baan in mijn schoot geworpen. Lees verder “Eerste schreden op ’t docentenpad”
Op 28 juni 1979 zagen mijn zus en ik de achterlichten van de laatste bus naar huis nog niet de hoek omzeilen, of er stopte al een auto. Lees verder “Andere tijden: de lift”
Ontegenzeggelijk de meest gehate beroepsgroep in Oekraïne is de politie. We hadden amper één voet gezet in dit immense land vol zwarte klei, of we werden al voor ze gewaarschuwd. Lees verder “Straf, straf, money, bank”
Er zijn dagen dat je geen Tsjernobyl op je navigatie intikt als eindbestemming. Maar, nu we toch in de buurt zijn… Terwijl half Nederland op deze eerste warme zondag naar de Keukenhof ging, maakten wij er een dagje kernramp van. Lees verder “Een gezellig dagje uit naar Tsjernobyl”
Daar sta je dan met je goeie gedrag bij een ATM-machine in Kiev. Zonder flappen en vooral: zonder pasje. Lees verder “ID CERRRTIFFICUT!”
‘Het is niet leuk, maar het moet gebeuren en wij doen het liever niet. Vandaar dat we altijd aan vrijwilligers vragen of die het willen opruimen.’ Lees verder “Vele handen”
Ik zie nog net dat de automobilist mij niet ziet. Geen tijd meer om te remmen. De bestuurder raakt mijn auto vol in de rechterflank. Ik voel hoe ik rondtol in het donker. Ik weet niet of ik gil. Opeens lig ik ondersteboven. Lees verder “De Heer wordt bedankt”
De boodschappentas stond onaangeroerd op dezelfde plek als waar ze hem die ochtend subtiel had neergezet. Compleet met boodschappenbriefje, dat ze op zo’n manier uit de tas had laten steken dat hij het niet zou kunnen missen. Maar dat had hij toch gedaan.
